Chart rosyjski borzoj widział ktoś?? albo wie troche o nim

Epee

niech pisze właśnie tu troche o nim Z kiążki PT Wybierz psa dla siebie.:
Chart Rosyjski Borzoj to prawdziwy psi arystokrata.W rosji hodowano go kiedyś do polowania na wilki,obecnie zaś trzyma go przede wszystkim dla piękna.
To był fagment ktoś chce dopisać więcej??

Anusia · Wysłany: Wto 13:18, 27 Mar 2007 Temat postu:

Przodkami tych psów były sprowadzone ze wschodu psy plemion tatarskich, a ich regularną hodowlę datować można prawdopodobnie na początki XIV i XV wieku.
Jedna z najwyższych ras psów.
Spotykana barwa umaszczenia może być biała, złota we wszystkich odcieniach, szara, czerwona, czarne z ciemną kufą, jednolita bądź łaciata oraz pręgowana i płaszczowa. Nie dopuszczalna jest maść czekoladowa bądź niebieska.
Psa tego cechuje dostojny spokój oraz dość duża rezerwa wobec obcych. W walce jest przeciwnikiem bezkompromisowym , silnym i odważnym.
Przyjemny oraz łagodny pies do trzymania w domu, pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniego wybiegu. Chart ten powinien mieć także możliwość wyładowania swojego temperamentu na wyścigach lub coursingu.
W czasie rewolucji październikowej zginęły prawie wszystkie borzoje popularne w kręgach arystokracji rosyjskiej. Przetrwały tylko dzięki temu, iż część osobników tej rasy była hodowana w bogatych domach mieszczańskich Europy Zachodniej oraz USA.

Źródło: Wikipedia

Epee · Wysłany: Wto 13:27, 27 Mar 2007 Temat postu:

Fajne

Przynajmniej 3 słowa w jednym poście!- Ania

Anusia

Kraj pochodzenia
Rosja

Wygląd
Imponująca wielkość, bogata szata, piękne umaszczenie, wyrównanie w proporcjach, elegancja i harmonia sylwetki i ruchów, szlachetność. Odznacza się on dystyngowanym spokojem oraz pewnością siebie.

Wielkość
Wzrost: Pies 70-82 cm, suka około 5 cm mniej. Szczególnie ceni się wysoki wzrost, o ile nie narusza harmonii całości. Waga: 29 – 45 kg.

Szata
Skóra cienka i wszędzie ściśle przylegająca, silnie pigmentowana (także u okazów czysto białych) nie tworzy żadnych fałd. Szata długa, jedwabista, falująca lub lokowata. Szczególnie obfita i gęsta, zdobna kryzą na szyi, na dolnej części piersi, na tylnej części kończyn i na ogonie. Krótka tylko na głowie, na uszach i na przedzie kończyn przednich.

Maść
Białe, złote, we wszystkich odcieniach, złote ze srebrnym nalotem, złote z ciemniejszymi nalotami, czerwone, czarne stonowane przy czarnej masce i kończynach, szare - od jasnopopielatej do żółtawoszarej , pręgowana t.j. złota, czerwona, lub szara z wyraźnymi ciemniejszymi pręgami, czerwone , czarne, we wszystkich tonacjach. Podpalanie dopuszczalne, lecz niepożądane. Dla ciemnych psów typowe są zarówno czarna maska jak i szerokie ciemne znaczenia na tułowiu. Wszystkie te maści mogą występować jako jednolite, jak również w postaci łat na białym tle. U psów jednolicie umaszczonych - maść na grzbiecie jest ciemniejsza i rozjaśnia się w kierunku brzucha i do tyłu kończyn.

Głowa
Długa, wąska, sucha i delikatnie wyrzeźbiona, zwężająca się równomiernie do końca nosa. Jej długość i szerokość powinna być we właściwej proporcji do długości i smukłości kończyn. Długość kufy nieco większa od długości części mózgowiowej. Szczególnie charakterystyczna jest linia profilu grzbietu nosa i pokrywy czaszki, które wskutek braku krawędzi czołowej tworzą kąt bardzo rozwarty ( prawie zbliżony do prostej). Część mózgowiowa : płaska ku tyłowi lekko opadająca, o nieznacznych łukach jarzmowych, wąska. Guz potyliczny wyrazisty. Kufa: silna długa, wąska, sucha i nie głęboka. Grzbiet nosa lekko uwypuklony i prosty. Wargi cienkie, suche, przywierają ściśle do zębów i kraje ich są ciemno pigmentowane. Stosunkowo duża frontowa powierzchnia nosa jest wysunięta znacznie nad siekacze i bez względu na maść zawsze czarna. Uzębienie: kompletne, zwarte silne, ze zgryzem nożycowym lub kleszczowym. Na skutek długości szczęk zęby są daleko od siebie rozstawione.

Oczy
Duże kształtu migdałowego z tęczówką możliwie ciemną ( kasztanowobrązowa). Osadzone dość blisko siebie, nieco poza połową długości głowy. Wyraz łagodny , ale żywy. Powieki nieco skośnie ustawione i czarno pigmentowane.

Uszy
Wysoko i daleko w tyle osadzone, względnie małe, cienkie i wąskie, zwężające się w szpic. W spokoju złożone do tyłu w kierunku szyi ( płatki róży), przy czym szpice mogą leżeć blisko siebie. W podnieceniu wzniesione, przy czym spiczaste końce zwykle do przodu załamane.

Tułów
Kłąb niezbyt wyrazisty. Klatka piersiowa stosunkowo długa i bardzo głęboka, ( sięga do łokcia) lecz stosunkowo wąska i płaska ( żebra mało wysklepione). Dolna linia klatki piersiowej tworzy łuk. Grzbiet tworzy płaski łuk, którego szczyt znajduje się na granicy klatki piersiowej z lędźwiami. U suk kontur łuku może być bardziej płaski. Odcinek piersiowy równy prawie odcinkowi lędźwiowemu. Cały grzbiet, szczególnie jednak partia lędźwiowa stosunkowo szeroka i bardzo muskularna. Brzuch bardzo silnie podciągnięty i słabo rozwinięty. Tył długi, szeroki i silnie umięśniony, tworząc przedłużenie grzbietu harmonijnie opada do tyłu. Guzy krzyżowe miednicy powinny mieć rozstaw na co najmniej dłoń (ok. 8 cm).

Kończyny przednie
Całość długa, sucha, muskularna i zarówno z przodu jak i z boku oglądana - PROSTA. Długość przednich kończyn równa mniej więcej połowie wysokości w kłębie. Łapy ustawione równolegle, wąskie owalne, o palcach wysklepionych i zwartych, pazury i opuszki silne, dobrze pigmentowane.

Kończyny tylne
Całość również długa, lecz znacznie silniej umięśniona niż przednie kończyny. Nogi oglądane z tyłu proste i równoległe, ale szerzej rozstawione niż przednie. Oglądane z boku - nieco do tyłu odstawione. Udo długie szerokie i bardzo silne, lecz sucho umięśnione. Pośladki zdobne w obfite "portki". Staw kolanowy wyraźnie zaznaczony. Podudzie długie i żylaste. Staw skokowy nisko osadzony, silny, szeroki i suchy, oglądana z boku przednia powierzchnia nieco wygięta. Śródstopie krótkie, lecz dłuższe niż śródręcze i pionowo ustawione. Łapy jak przednie.

Ogon
Nisko osadzony wygięty jak szabla lub sierp. Silny bogato owłosiony i możliwie jak najdłuższy, tak aby przeciągnięty między udami przez pachwinę dochodził do górnego brzegu miednicy. W spokoju opuszczony, w podnieceniu wzniesiony (jednakże nie ponad linię grzbietu).